Λοιπόν επιτέλους μερικές φωτογραφίες από το σεσημασμένο πάρτυ Νοεμβρίου στην Αλλατίνη:

Αρχικά, όλα ήταν ήσυχα. Η Κορίνα ετοίμαζε τις τελευταίες λεπτομέρειες στο τραπέζι των ποτών και των τσίπς: (οι μπύρες VELTINS δε χωρούσαν στο ψυγείο και έτσι, διακρίνονται πάνω στο μπαούλο - κάθισμα...)

Αργότερα, σιγά σιγά, κόσμος αρχίζει να μαζεύεται και το πάρτυ είναι πρό των θυρών!


Άλλοι συζητούν και άλλοι ξεκινάν σιγά σιγά να χτυπιούνται στους ήχους των James και των Cure.

Δεξιά:
Αλέξης: Άσε γέρο, έκανα καμπούρα, δε βλέπεις;
Μιχάλης: Ναι άσε, και εγώ... τι θα κάνουμε;



Το κέφι ανάβει και η κορίνα σας παρουσιάζει την Έμμα η οποία με τη σειρά της σας παρουσιάζει τη Κορίνα. Στο βάθος ο γνωστός στις κοσμικές στήλες Νίκος Κοκ. σκέφτεται: "Γιατί σε όλα τα πάρτυ πρέπει να παίζουν τόσο σούπα μουσική;"

Ο μιχάλης με καινούρια μπλούζα δώρο του πάρτυ που γράφει: Ready to Be A Father, κρατάει αόρατα σκοινιά από τα οποία κρέμεται η Έμμα!


Σιγά σιγά έχουμε και αφήξεις σούπερ στάρ της πόλης. Διάχυτος ενθουσιασμός οδηγεί σε αισιόδοξες κραυγές οι οποίες τελικά μας έφεραν την αστυνομία....


Έτσι, μετά την αστυνομία αποφασίσαμε να σπάσουμε τα νεύρα των γειτόνων με....
....
...
...
ΚΑΡΑΟΚΕ!

Πασχάλης στο μικρόφωνο, πυκνοί καπνοί, ο Κώστας στο βάθος και Σίση-Ολύβια καμαρώνουν καθισμένες σε καρεκλάκια-βούδας του ακριβού οίκου επίπλων πράκτικερ.


Στο βάθος Κορίνα-Έμμα-Σούλης χτυπούν παλαμάκια στο ρυθμό, καθώς ο πασχάλης ετοιμάζεται για τη γνωστή φιγούρα-καρέκλα!


Αυτά από το πάρτυ προς το παρόν αγαπητοί μας καλοί μας καλοί μας!

Πάουερ και τα λέμε πολύ σύντομα απο κοντά αγγλάκια μας!

Test

Τόσες φορές πήγα να αναρτήσω τις πολυπόθητες φώτο αλλά που τύχη. Ρίχνω μια για το καλό, να δούμε τι θα γίνει.

Τίτλος: Το σπίτι του Δρακουμέλ. Κάπου γύρω ο Νηλς Χόνγκελσον με την πάπια του.

Έφυγε η παρείτσα μας..

Σήμερα το πρωί, έτσι ήσυχα ήσυχα, σαν την πατημασιά της, χάσαμε την γατούλα μας τη Σούλα.

Είναι Τετάρτη 12 Νοεμβρίου του 2008, και ένα μυστήριο κενό υπάρχει γενικά. Η Σουλίτσα μας ήταν μια γατούλα πολύ ταλαιπωρημένη στα πρώτα της χρόνια, που όμως είχε την τύχη να αγαπηθεί πάρα πολύ από όλους μας.

Την πήραμε λίγων εβδομάδων, η μητέρα της ήταν μια αδέσποτη γάτα που γέννησε μέσα σε ένα ψαράδικο. Ήταν τόσο μικρούλα που την πρώτη βραδιά που την έφερα σπίτι, την ψάχναμε για μια ολόκληρη ώρα μέσα στο τότε δωμάτιό μου. Τελικά είδαμε δυο μικροσκοπικά ματάκια να μας κοιτάνε, μέσα απο μια στοίβα ρούχα που είχα αραδιασμένα στην καρέκλα.

Πολύ νωρίς έχασε την αδερφή ψυχή της, τον Φουριέ, που κι αυτός μας λείπει μέχρι και σήμερα. Έκτοτε ο χαρακτήρας της άλλαξε λιγάκι, έγινε πιο νευρική γενικά, και προσέγγιζε πολύ δύσκολα τους ανθρώπους. Παραπονιόταν συχνά με ένα γλυκό, υπέργλυκο "νιάου" και ήθελε συνέχεια να είναι σε μια αγκαλιά.

Γέννησε πολλά γατάκια, τα πρόσεξε πολύ, μέσα σε αυτά και ο Νότης. Δεν ξέρω ποιόν θα πειράζει τώρα ο Νοτάκος, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην την ψάχνει, να μη νοιώσει τη διαφορά. Για να παρηγορηθώ.

Όλα αυτά τα χρόνια μας κράτησε συντροφιά και μας νιαούριζε γλυκά κάποιες δύσκολες στιγμές. Δε μπορώ να φανταστώ πώς θα είναι το σπίτι χωρίς την Σουλίτσα μας φαρδιά πλατιά πάνω στο τραπέζι, τις σακούλες, τα χαρτιά, τις εφημερίδες.








Διάβαζα κι ερχόταν και άραζε πάνω στα βιβλία μου. Τώρα ποιός θα παραμονεύει να μπει στην ντουλάπα κ άμα μπει την πούτσισες? Ποίος θα κάνει το πουλί καλύτερα απο κάθε άλλο γατί; Ποιός θα γουρλώνει τα μάτια και θα ανεβαίνει τη σκάλα για να μπεί στο πατάρι; Ποιός θα πιάνει την προεδρική πολυθρόνα; Τόσο πολλά μπορώ να πω γι' αυτήν, έτσι κ αλλιώς μπορούσα πάντα να μιλάω για ώρες για τα γατάκια μου!





Δε θέλω να ξεχάσω την γλυκιά μου γατούλα, το ύφος της, τον χαρακτήρα της, το στυλ της, την αίσθησή της. Εύχομαι να μην την ξεχάσω. Λυπάμαι που δεν ήμουν εκεί, για μια ακόμα φορά. Φανταζόμουν ότι θα ζήσει κάποια χρόνια ακόμα, καθώς δεν είχε κανένα πρόβλημα, και πως θα προλάβαινα να την απολαύσω λίγο ακόμα όταν γύριζα με το καλό. Και αυτό με έχει πικράνει πολύ. Αυτό που με ηρεμεί είναι πως δεν υπέφερε καθόλου, έφυγε έτσι το πρωί ξαφνικά, με λίγες ανάσες. Έτσι είναι η ζωή, ας ευχηθούμε να υπάρχει κάτι μετά απο όλα αυτά.



Μας έδωσε τόσο πολλά αυτή η ψυχούλα, και την ευχαριστώ για όλες τις τρυφερές στιγμές, για το τόσο γέλιο, για όλες τις ματιές, για τα πατούσια της, για τα χάδια της, για όλα τα πρωινά που με ξυπνούσε και με βοηθούσε να τα βλέπω όλα πιο αισιόδοξα.


Σουλίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Κι αν είσαι κάπου, καλή τύχη!

Β.

Ανέκδοτα!!

Έτσι, για να σκάσει το χειλάκι μας....

1. Πάει ένα παστίτσιο σ'ένα μπαρ.
- "Πιάσε ένα ουϊσκι!", λέει στον μπάρμαν.
Και ο μπάρμαν του απαντά:
- "Δεν σερβίρουμε φαγητό μετά τις 21:00..."

2. Η σκηνή λαμβάνει χώρα στον Παράδεισο όπου ο Άγιος Πέτρος ελέγχει όλους όσοι θέλουν να μπουν μέσα. Ρωτάει, λοιπόν, τον επόμενο:
- "Ποιος είσαι και τί έκανες στη Γη;"
- "Είμαι ο Μπάρακ Ομπάμα και ήμουν ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ!"
- "Πλάκα μού κάνεις;;; Μαύρος πρόεδρος στις ΗΠΑ;;;"
- "Ναι, σοβαρά μιλάω!"
- "Και πότε έγινε αυτό;"
- "Πριν από είκοσι λεπτά".

3. Ο Μιχάλης και η Κορίνα θα κάνουν καλύτερο δέντρο από μένα και τη Βένια!!

Party and Brugge

Λοιπόν, άλλος για Μπρούζης τράβηξε πήγε κι αλ' πάρτυ αλλατίνη....

κι άλλος στου Μπρίστολ τα στενά, σφραγγισματάκια κλείνει...

κι άλλος στο μπράητον λιάζεται και δυό μπυρίτσες πίνει

Ε λοιπόν κύριοι, βεβαίως! Κάνουμε πάρτυ το Σάββατο! Και φυσικά περιμένουμε όλοι να ρθείτε! Θα αναρτήσουμε φωτογραφίες σύντομα μάγκες μου.

μάγκες μου μάγκες μου...

Πή Ές: Κάποιοι ίσως διαμαρτυρηθούν επειδή θα τους φανεί το ποιηματάκι κλεμμένο (βλέπε μοσχέ). Όχι κύριε, η ομοιότης είναι τυχαία!

The internet Raytracing Competition...

I came across....

This

Διαγωνισμοί σχεδίασης στον υπολογιστή...

Έχει απίστευτα πράματα...

Αλλά για κάποιο λόγο έχει κλείσει....

Ας ελπίσουμε να συνεχίσει να λειτουργεί! (τώρα με τον Ομπάμα....)

p.s.: ο επόμενος μεγάλος φονιάς λοιπόν είναι κατά το ήμισι μαύρος....