Αγγλία, διαδήλωση και δημοκρατία

Ακούσατε ακούσατε τα τελευταία νέα.

Έχουμε δυο ανταποκριτές στην πορεία των αναρχικών που προσπαθούν να πραγματοποιήσουν πορεία συμπαράστασης στους αναρχικούς του κόσμου και ιδιαίτερα της Ελλάδος. Αυτή τη στιγμή το Αγγλικό κράτος - ω τι έκπληξη - έχει απαγορεύσει το δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το δικαίωμα της διαδήλωσης και της εξέφρασης ιδεών μέσω της πραγματοποίησης πορείας.

Όπως όλοι γνωρίζετε δεν συμφωνώ με και εναντιώνομαι σε κάθε αναρχική ιδέα. Όμως θα ήθελα να εκφράσω τη συμπαράστασή μου, και μακάρι να είχα τη δύναμη να διαδηλώσω κι εγώ μαζί τους, διότι η πραγματοποίηση της όποιας πορείας εκφράζει και υποστηρίζει τη δημοκρατική μου φιλοσοφία.

Διότι είναι αντιδημοκρατικό να απαγορεύουμε το οτιδήποτε, προδικάζοντας ένα αποτέλεσμα που δεν έχει συμβεί ακόμα (π.χ. την εκδήλωση βίαιων επεισοδίων). Επιπλέον, αυτό το αποτέλεσμα στο οποίο κάποιοι ίσως αποσκοπούν, δεν είναι δυνατόν να καταδικάζει το δικαίωμα έκφρασης όλων των υπολοίπων που συμμετέχουν.

Βέβαια, τι άλλο περιμέναμε; Προβλέπω πως απο την Αγγλία θα προκύψει η νέα "δυτική" μορφή καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εις το όνομα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και αυτό όχι επειδή δε συμβαίνουν αλλού τα ίδια και χειρότερα, αλλά επειδή μόνο τούτος εδώ ο λαός είναι τόσο πολύ πνιγμένος στην ιδεολογία του παρτακιασμού και της προσωπικής ανέλιξης εις βάρος των υπολοίπων, που το έχει καταστήσει ιδεολογική σημαία.

Επιπλέον, επικρατεί η αντίληψη οτι η αρχή έχει πάντα δίκιο, ότι πει η αρχή είναι η πραγματική αλήθεια. Η ανυπαρξία ιδεολογίας και εσωτερικευμένων ηθικών αξιών είναι εμφανής απο το γεγονός της υπακοής σε όλους αυτούς τους κανόνες που ουδεμία σχέση έχουν με το νομικό καθεστώς, απλά εμφανίζονται σαν κανόνες με την μορφή χαρτιακίων και διαφημίσεων σε κάθε γωνιά της χώρας. Τι θα συνέβαινε, εάν ξαφνικά κατεβάζαμε όλα αυτά τα πρέπει; Ποια θα ήταν η προσωπική αντίληψη και ιδεολογία κάθε πολίτη για τα πράγματα; Και κυριότερο, ποια θα ήταν η συμπεριφορά που θα επιδείκνυαν οι πολίτες σε κάθε κατάσταση;

Δεν είναι όλα αυτά άσχετα με το γεγονός οτι κανείς δεν αντιδρά και δεν παλεύει για να αλλάξει οτιδήποτε έχει να κάνει με «προϋπάρχοντα κανόνα», τον οποίο έχει θέσει η "αλάνθαστη αρχή" προκειμένου να υπερασπιστεί την δημοκρατία. Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα κάθε κανόνας τίθεται υπο διαρκή αμφισβήτηση και αλλαγή. Δεν υπάρχει αλάνθαστη αρχή. Εν αντιθέσει, όλοι σε τούτη την ταλαίπωρη χώρα, χρησιμοποιούν όλους αυτούς τους αντιδημοκρατικούς κανονισμούς για να διεκδικήσουν κάτι που επειδή το είπε μια αρχή, θεωρούν δικαίωμά τους, κι ας καταπατά τα δικαιώματα κάποιου άλλου.

Τι πολύπλοκο κοινωνικό φαινόμενο!