Ψάχνοντας την παλιά μας αίγλη...

Κρίνοντας από την επισκεψιμότητα, διακρίνω ότι έχει υποτονίσει λίγο η παλιά Αίγλη του παλαί ποτέ πολυσύχναστου στεκιού του διαδικτύου, με θαμώνες από τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Καλιφόρνια (ούμπερ άλες), ακόμα και από τη Ρωσία (????).

Τώρα; Τώρα ούτε καν οι τρεις τελευταίοι θαμώνες, που είχαμε ξεμείνει να πίνουμε το τελευταίο απεσταγμένο quark μέχρι πρότεινως δεν έρχόμαστε. Τι κρίμα; Τι άδοξη περίοδος για ένα μπλόγκ που είχε τη φήμη του "Επισκέπτομαι, γίνομαι συγγραφέας γράφω ένα πόστ και δεν ξαναμπαίνω ποτέ!"....

Μέχρι και τα καμαρωτά μας λίνκ, κάτω από την αγαπημένη μας Σούλα, κρέμονται ξεφτυσμένα... οι περιπέτειες του dipav αποτελούν αφηγήσεις προϊστορικών γεγονότων, οι ζωομπελάδες φαίνεται πως βρίσκουν πιά αλλού τον μπελά τους, η Κοκομέλια καταργήθηκε, το νέος, ωραίος πολλά υποσχόμενος παραπέμπει γενικά στο vimanews της ηπείρου (πάει το άρθρο του Μίου!), οι Άλεφ έχουν να γράψουν σουξέ από την εποχή του πληκτρά τους. Και η Diva της παρέας γράφει αλλού τις ιστορίες της αφού, όπως διαβάζουμε: selfdeceptions.wordpress.com is no longer available. The authors have deleted this site.
Αλλά τι περιμένεις; Έχοντας φοιτήσει στα απάτητα σάητ των "αραξοκώληδων", και έχοντας ιδρύσει τη συμπορδία του ελ κλάσω (προσφάτως παρεμπιπτόντως, προτάθηκε καινόυριο όνομα: The Grand Prits), οι ελπίδες είναι άνευ αντικρίσματος....