Ο Μάης
Ω! Μάη! Ήρθες πάλι!
Και μας βρήκες ξενέρωτους πολλούς.
Ω Μάη! Το μαύρο μας το χάλι!
Six strange quarks με πεσμένους φαλούς.
Ω Μάη γλυκόπικρε!
Με τα εθνικιστικά μηνύματά σου,
Ω Μάη ήρθες βρε!
Με την αριστερή ματιά σου.
Ω Μάη πάνε οι καιροί!
Που συμβόλιζες της αραξοκωλιάς τον ερχομό.
Ω Μάη κυλά η ζωή!
Κι ούτε πήραμε πρέφα που, πότε, πώς, εφτάσαμε ως εδώ.
Ω Μάη σαν πότε ήτανε;
Που έσκαγε χαμόγελο στα χείλη;
Ω Μάη όταν ξεπρόβαλες,
Έσκαγε ο τζίτζικας σιγά σιγά σαν δείλι;
Αααααχ Μάη μου εσύ,
Αναστενάζω, πέφτει τόση βροχή.
Αααααχ Μάη, φέρε κρασί,
Να πιούμε στης ξεγνοιασιάς την αποχή.
Άντε, έγιναν τα γεμιστά;
1 σχόλιο:
Θαυμάσια! Αλλά αφού μιλάει για το μάη, δε θα έπρεπε να είναι το ποίημα του μήνα;
Παρεπιπτόντως, τι έγινε η ρίτα; που είναι; μας γράφει ε; το ήξερα ότι αυτή είναι η αιτία! χα!
Δημοσίευση σχολίου