Ποιός είναι με το λαό τελικά;

Επειδή έχω μπερδευτεί πλήρως πλέον, θα προσπαθήσω να τα ξεμπερδέψω (αλλά πολύ συνοπτικά)

1. Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει τη λεγόμενη φούσκα (βλέπε το υπερβολικό zeitgeist) με τα χρήματα αέρας.

2. Η φούσκα, μεταξύ άλλων, έχει τρία κακά: Δημιουργεί τζόγο, χρέος/εξαρτήσεις και απαιτεί ανάπτυξη, αλλιώς σκάει.

3. Το σκληρό νόμισμα είναι ένας πόλεμος κατά της φούσκας. Αν δεν τυπώνεις χρήματα, αν περιορίζεις τα όρια δανεισμού/χρέους, ουσιαστικά περιορίζεις την φούσκα.

4. Με βάση τα παραπάνω, η Μέρκελ και οι Ρεπουμπλικάνοι της USA κάνουν πολύ καλά με το να θέτουν όρια, γιατί περιορίζουν τη φούσκα.

5. Όμως, η υποτίμηση ενός νομίσματος προκαλεί αναδιανομή του πλούτου. Αντιμετωπίζει εν μέρει τη συσσώρευση πλούτου.

6. Το σκληρό Ευρώ της Μέρκελ λοιπόν βοηθάει τις βόρειες χώρες που έχουν συμμαζεμένα δημοσιονομικά και μεγάλα αποθεματικά. Ταυτόχρονα, καταστρέφει όσους χρωστούν, δηλαδή τα φτωχότερα κράτη του Νότου. Δεν επιτρέπει την αναδιανομή του πλούτου. Τι πιό καπιταλιστικό;

7. Το αποτέλεσμα της υπερορθοδοξίας της Γερμανίας είναι η απότομη προσγείωση των οικονομίων Ελλάδας, Κύπρου, Ιταλίας κλπ κλπ, που καλούνται να "ζήσουν μ' αυτά που έχουν βιώσιμα, χωρίς φούσκες". Αν και αυτό είναι περισσότερο ορθολογικό και ίσως δικαιότερο, επιβάλλεται αδιάλακτα και απότομα. Έτσι, όλες αυτές οι χώρες είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν.

Αυτά προς το παρόν. Ελπίζω να συνεχίσω το συλλογισμό μου σύντομα, αλλά προς το παρόν πρέπει να κάνω και καμιά δουλειά...

Πάντως,  ειδικά τα τελευταία χρόνια, ότι ακούω γύρω μου, μου φαίνεται σχεδόν παραλογισμός και δεν μπορώ να το καταλάβω! Πώς γίνεται π.χ. να ενθουσιάζεσαι με το Zeitgeist και ταυτόχρονα να κατηγορείς την Μέρκελ για τον πόλεμό της με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις φούσκες και τους φορολογικούς παραδείσους;