Το αναρτώ κανονικά κ όχι ως σχόλιο, γιατί πραγματικά συμπεριλαμβάνει όλα όσα θέλω να πω. Ο πρωθυπουργός έκανε μια δήλωση εχτές:
«Όσοι διαδηλώνουν όχι µόνοστην Ελλάδα, αλλά σε τόσες πλατείες ανά τον κόσµο, απευθύνονται σε εθνικά συστήµατα δηµοκρατίας, τα οποία σήµερα είναι αδύναµα, πολύ πιο αδύναµα από ό,τι παλιά. Πέρα δηλαδή από τις ενδογενείς τους ατέλειες, που πρέπει και αυτές να αλλάξουν για να αντιµετωπιστούν, αιχµαλωτίζονται από παγκόσµιες εξουσίες και από τις αδυναµίες ενός παγκόσµιου ή περιφερειακού συστήµατος».
(από Τα Νεα http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4633745 )
Για εμένα αυτό είναι οι αγανακτισμένοι. Ο σκοπός μας δεν είναι προσωπικός, δεν κατεβαίνω για να διαδηλώσω για τις αλλαγές στην παιδεία, για τη μείωση μισθών, για την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Επιτέλους καταλάβαμε ότι αυτά δεν είναι το πρόβλημα, αλλά τα συμπτώματα του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο σύστημα, το καπιταλιστικό και φασιστικό σύστημα που προσπαθούν να περάσουν ανά τον κόσμο. Είμαστε στις πλατείες για να δηλώσουμε την παρουσία μας κ την αντίθεσή μας σε αυτό, στην ρίζα του προβλήματος. Είμαστε εκεί για να δείξουμε στην Ευρωπαϊκή βουλή ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι δυνατό να εφαρμοστεί κ πρέπει να αλλάξει. Για εμένα, να γίνει πιο σοσιαλιστικό. Με το να είμαι εκεί, τους δείχνω πως δε διατίθεμαι να εξαθλιωθώ για κανένα κεφάλαιο. Είτε θα υπάρξει σοσιαλιστική Ευρώπη, είτε δε θα υπάρξει καθόλου. Αυτό είναι το δικό μου μήνυμα.
Θέλω να πιστεύω ότι το ίδιο θέλει κ ο Παπανδρέου. Και πιστεύω ότι όσο πιο ισχυροί είναι οι "αγανακτισμένοι", τόσο περισσότερη δύναμη δίνουμε στα χέρια του να διεκδικήσει μια σοσιαλιστική Ευρώπη. Μας έδειξε ότι σε μια καπιταλιστική Ευρώπη δεν είναι δυνατόν να επιβιώνει μια σοσιαλιστική Ελλάδα. Ας του δώσουμε τη δύναμη.
Κ για να το πάω λίγο πιο πέρα, εάν καταφέρουμε πραγματικά μια σοσιαλιστική Ευρώπη, τότε θα έχουμε μια ελπίδα ως Ευρώπη να επηρεάσουμε το παγκόσμιο σκηνικό. Τότε θα αρχίσουν οι αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η παγκόσμια δημοκρατία, ας αρχίσει σήμερα από την πλατεία συντάγματος. Οκ, το παρατράβηξα, αλλά είναι κ αυτό ένα όραμα. Κ επειδή για πρώτη φορά αγωνιζόμαστε για όλους, μπορώ να πω ότι δεν αγωνίζομαι μόνο για τον πολίτη της Ευρώπης αλλά κ για τον εργάτη της Ινδίας.
Στο ίδιο άρθρο αναφέρονται κ κάποιοι που προκάλεσαν τη βια. Ευτυχώς δε τα κατάφεραν. Από τη μια πλευρά αυτό είναι το ωραίο των αγανακτισμένων. Ότι εμπεριέχει όλους, τον αναρχικό, τον σοσιαλιστή, τον ανεξάρτητο, ακόμα κ τον παρτάκια. Τον μεγάλο τον μικρό, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, άντρες, γυναίκες κλπ. Αυτή είναι η ομορφιά του. Όλοι λέμε κάτι κοινό: αυτό που ζούμε δε μας αρέσει. Συμφωνούμε όλοι σ' αυτό. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο λοιπόν, είναι λογικό καθένας να θέλει να εκφραστεί με τον δικό του τρόπο. Και είναι λογικό μέσα στο "όλο" να υπάρχουν κ αυτοί που γουστάρουν τη βια, να υπάρχουν κ οι αφελείς, ακόμα κ αυτοί που εξυπηρετούν συμφέροντα.
Από την άλλη μεριά όμως, το δεύτερο χαρακτηριστικό που ενώνει τους αγανακτισμένους είναι η ειρήνη. Η ειρηνική διαδήλωση. Η έξυπνη διαδήλωση. Απευθυνόμαστε στους μπάτσους; Ποιος ασχολείται μαζί τους; Πώς θα τους δείξουμε ότι είναι άκυρο να βρίσκονται εκεί; Ότι δε μας αφορούν κ η παρουσία τους είναι άχρηστη; Αδυνατώ να πιστέψω πως αυτό που πιστεύουν κάποιοι είναι ότι ο όποιος δημόσιος υπάλληλος φρουρεί τη βουλή είναι το πρόβλημά μας σήμερα. Ότι οι λύσεις θα δοθούν αν ένας όχλος καταφέρει και κάνει ντου στη βουλή. Να κάνει τι; Να τα σπάσει; Λοιπόν είμαι βέβαιη πως αυτή η κίνηση εξυπηρετεί σκοπιμότητες, γι' αυτό κ πάση θυσία πρέπει εμείς οι αγανακτισμένοι να απωθήσουμε κ να προστατέψουμε την διαμαρτυρία των όλων από τα συμφέροντα των πουλημένων γνωστών-άγνωστων.
Γι' αυτό πρέπει να είμαστε εκεί. Για να μη τολμούν να εμφανίζονται αυτοί οι ανόητοι. Αυτοί είναι η μόνη μας αδυναμία. Τώρα είναι το κρίσιμο σημείο. Αν καταφέρουμε να εξαλείψουμε τέτοια φαινόμενα, θα έχουμε πετύχει την πρώτη μεγάλη μας νίκη. Γι΄αυτόν τον ένα αγανακτισμένο που βρήκε το κουράγιο και φώναξε τη στιγμή εκείνη "όχι βια", πρέπει να είμαστε εκεί. Για να είμαστε κι εμείς μαζί του να φωνάζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας.
Πιστεύω πως ο Παπανδρέου θα κάνει ότι μπορεί για να διατηρηθεί η ειρηνικότητα των αγανακτισμένων. Εύχομαι να το αποδείξει στο μέλλον. Έκανα πολλές σκέψεις τελευταία σχετικά με τον πρωθυπουργό μας, αλλά αυτή η δήλωση με ενθουσίασε . Ο άνθρωπος θέλει σοσιαλισμό, κ άρπαξε την πρώτη ευκαιρία που το δόθηκε για να το πει. Έστω και έμμεσα.
Λοιπόν δεν έχω χρόνο κ ίσως η ανάρτησή μου δεν είναι πολύ προσεγμένη. Μάλλον κάπως έτσι θα ναι όλα όσα έχω να πω. Αλλά αποφάσισα ότι καλύτερα έτσι παρά καθόλου. Είμαστε κ εμείς εδώ κ πρέπει να το δείξουμε τώρα, σήμερα, με όποιον τρόπο βρίσκουμε.
Τώρα είναι η ευκαιρία μας.
PS: Epta Vian πολύ ωραία η τοποθέτησή σου, θα σου απαντήσω σύντομα!!
4 σχόλια:
δυστυχώς με το χρέος μας και τη νοοτροπία μας έχουμε στέψει ακόμα και τους απλούς πολίτες των υπόλοιπων κρατών εναντίον μας... πως ν' αλλάξουμε τον κόσμο έτσι, όταν με το παράδειγμά μας δείχνουμε ότι ο σοσιαλισμός θέλει ανώτερο (από το υπάρχον) μορφωτικό επίπεδο;
τι να κάνει κι ο Γιωργάκης; Εδώ προσπάθησε σαν πολιτικός να δώσει το παράδειγμα χρησιμοποιώντας ποδήλατο, και τον κοροϊδεύει όλη η Ελλάδα, ακόμα καπνίζοντας σε δημόσιους χώρους, ακόμα ψάχνοντας θέση με μέσο, ακόμα κλέβοντας ακόμα και τη σειρά του διπλανού τους στα ταμεία και τα φανάρια.
Ναι αλλά βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Μια γερά εδραιωμένη νοοτροπία νομικά παράνομη αλλά κοινωνικά αποδεκτή δε θα αλλάξει με ένα απλό νομοσχέδιο. Θα μας πάρει χρόνια και καιρούς.
Βέβαια, το ότι φτάσαμε στο σημείο να τον κοροϊδεύουμε γιατί κάνει ποδήλατο, ή γιατί έπεσε απ' το ποδήλατο, τη στιγμή που τα ονόματα άλλων που θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή για εθνική προδοσία βρίσκονται στο απυρόβλητο, προδίδει το γεγονός ότι ήταν καθαρός. Δεν είχαν τίποτα να του προσάψουν κ πόνταραν στη δύναμη του αθάνατου ελληνικού κουτσομπολιού. Θα μπορούσε να δει κανείς την εθνική μας ευφυΐα μέσα από αυτό.
Από την άλλη όμως, παρά όλα αυτά τα ξεκατινιάσματα, στο τέλος εκλέχθηκε πανηγυρικά. Αυτό δεν είναι κάτι; Δε σημαίνει ότι ο πολίτης κάτι κατάλαβε;
Αν όλα πάνε καλά, θα είναι αυτός που θα φέρει τον σοσιαλισμό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Αγαπητέ τέιλ όμως αυτό κι αν θα πάρει καιρό και αγώνες, προσωπικούς και πολιτικούς.
Πάντως σχετικά με το κάπνισμα, έχω την άποψη ότι ήταν νόμος-δοκιμή. Δηλαδή, ότι θέλησαν να δουν πόσο εύκολα θα μπορούσαν να περάσουν ένα φασιστικό νόμο στα ευρωπαϊκά κράτη. Κατά πόσον εις το όνομα της υγείας κ της όποιας ασφάλειας, ο κάθε πολίτης είναι έτοιμος να δεχτεί τη στέρηση της ελευθερίας του. Ακόμα χειρότερα, πόσο διατεθειμένος να επιβάλει την προσωπική του άποψη μέσα από τη στέρηση της ελευθερίας του συνανθρώπου του. Κάτι σαν το πείραμα του Milgram ένα πράμα (με λίγη φαντασία). Πιστεύω λοιπόν ότι ήταν μια τέτοια δοκιμή, προκειμένου στη συνέχεια να προβούν σταδιακά σε άλλες παρόμοιες ενέργειες, μέχρι πια η στέρηση της όποιας ελευθερίας εις το όνομα της όποιας ασφάλειας να θεωρείται κάτι φυσιολογικό. Βλέποντάς το κάπως έτσι, μάλλον χαίρομαι που δεν πέρασε στην Ελλάδα.
Μήπως τελικά δεν είμαστε τόσο "βλάκες"; Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Νομίζω πως θα δείξει στο μέλλον.
Η ερώτηση μου είναι ότι είσαι ότι δηλώσεις ή ότι κάνεις με πράξεις. Γιατί ο Γιωργάκης δηλώνει σοσιαλιστής από τη μια και από την άλλη υποτάσεται στο κεφάλαιο ο ίδιος και υποτάσεικαι όλη την Ελλάδα μαζί.
Κορι
Όχι, αυτή τη στιγμή σίγουρα δε μπορεί να χαρακτηριστεί σοσιαλιστής. Απλά η αίσθηση που έχω είναι ότι προσπαθεί να σταθεροποιήσει τη χώρα για να μπορέσει να αρχίσει την σοσιαλιστική διακυβέρνηση.
Δημοσίευση σχολίου