Συνέχεια του προηγούμενου (δε χωρούσε στα σχόλια): μνημόνιο ή πτώχευση;

(και συμπληρώνω με τα σχόλια που επίσης ανάρτησα στα notes: )

Λοιπόν έχω αμφιταλαντευτεί πολύ τον τελευταίο καιρό ανάμεσα στο αν θα ήταν προτιμότερη η πτώχευση από το μνημόνιο, κ το τι θα ήταν λιγότερο άσχημο. Τελικά νομίζω ότι κατέληξα. Είμαι υπέρ του μνημονίου. Είμαι υπέρ της "εσχάτης προδοσίας".

Δε νομίζω ότι αντιλαμβάνεται ο κόσμος τι σημαίνει χρεοκοπία. πολύ εύκολα κάνουμε τους μάγκες όλοι μας. Καταρχήν, από οικονομική άποψη, το να μην έχεις χρήματα να πάρεις αυτοκίνητο ή να πας διακοπές, απέχει έτη φωτός από το να μην έχεις να πάρεις ψωμί. Είναι τόσο απλό. Δε θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν σα τη γιαγιά μου, σε μια απομονωμένη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά χώρα στην οποία θα είμαστε όλοι φυλακισμένοι. Δε ζούμε πριν από πενήντα χρόνια, για το 2011 μιλάμε και κάτι τέτοιο συνεπάγεται εθνική νοητική στέρηση. Χωρίς βιβλία ίσως κ χωρίς οικονομική δυνατότητα ίντερνετ. Δε πιστεύω να έχετε την ψευδαίσθηση ότι θα μπορείτε να αγοράζετε λάπτοπς και κινητά; Μόνοι μας, εμείς. Οι Έλληνες. Να μας χαιρόμαστε.


Μετά, σήμερα ζούμε εποχές παγκοσμιοποίησης, δεν είμαστε μόνοι μας πια, δεν είμαστε η Ελλάδα κ αυτό αν θυμάστε καλά το δεχτήκαμε πανηγυρικά πριν από πολλά χρόνια και το απολαύσαμε δεόντως. Θυμηθήκαμε τώρα ξαφνικά ότι είμαστε Έλληνες κ όχι Ευρώπη; Λοιπόν είναι αργά. Τώρα δεν είμαστε μόνοι μας. Οχι γιατί χρωστάμε κάτι σε κάποιον, αλλά γιατί απλά έτσι λειτουργεί ο κόσμος σήμερα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δε μπορεί να λειτουργούμε εθνικά πια. Λειτουργούμε πανευρωπαϊκά. Δε μπορεί να κλαίμε σα γκομενίτσες κ να λέμε "αχ! Εγκαταλείπω την ΕΕ γιατί... ξαφνικά δε με συμφέρει!" Ότι έχουμε να διεκδικήσουμε σαν Έλληνες πολίτες, θεωρώ ότι είναι προς το συμφέρον μας αλλά και ηθικότερο και αποτελεσματικότερο να το διεκδικήσουμε για όλη - και από όλη την ΕΕ. Η απομόνωση ενός κράτους σήμερα σημαίνει κ την καταδίκη του. Αλλά ακόμα κ αν δεν ήταν έτσι, δεν έχει κανένα νόημα. Πως να παλέψεις όταν βρίσκεσαι έξω από τον χορό; Θα λέμε "εεε έχουμε κ εμείς άποψη για τα παγκόσμια δρώμενα!" Και φυσικά θα μας απαντούν "χεστήκαμε!!" Ο μόνος τρόπος να διεκδικήσουμε αυτό που θεωρούμε δίκαιο και σωστό είναι να βρισκόμαστε μέσα στο παιχνίδι.



Λέω πως είμαι υπέρ του μνημονίου. Δεν εννοώ ότι συμφωνώ με αυτά που λέει το μνημόνιο. Θεωρώ όμως, πως το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε όντας ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, την απόλυτη φτώχεια, απομόνωση και εξαθλίωση (καθόλου απίθανο κ έναν πόλεμο με την Τουρκία), ήταν να το υπογράψουμε κ να πάρουμε όσα περισσότερα χρήματα μπορούμε. Έχουμε καθόλου συνείδηση της θέσης μας; Είτε φταίμε εμείς γι' αυτή είτε φταίνε οι άλλοι, το θέμα είναι ότι βρισκόμασταν σε μια θέση που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα ποια ήταν κ τι θα παθαίναμε. Κάθισε κανείς να σκεφτεί πόσο μεγάλη είναι η επιτυχία της κυβέρνησης, που ουσιαστικά πέρασε όλο αυτό και δε μας άγγιξε; Συγκριτικά πάντα με το τι θα μπορούσε να έχει συμβεί. Νομίζω ότι ζούμε λίγο στη σφαίρα των φαντασιώσεων μας. Φυσικά κ δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η προσπάθεια. Μας έμεινε η ουρά. Πρέπει να δείξουμε για λίγο ακόμα, ότι θα κάνουμε όλα όσα μας λένε. Πρέπει να πάρουμε τα λεφτά, το καταλαβαίνετε; Καταλαβαίνετε τι θα συμβεί, αν δεν τα πάρουμε;;;; Δεν έχουμε κανένα περιθώριο για μαγκιές. Όχι τώρα. Σκοπός είναι να σταθούμε ξανά στα πόδια μας.

Τότε, και μόνο τότε βρίσκω πως θα μπορέσουμε ξανά να διεκδικήσουμε. Μα θα 'ναι να καταγγείλουμε τους όρους του μνημονίου και να γίνει ευρωπαϊκό δικαστήριο, μα θα ναι να ρυθμίσουμε τις δόσεις, μα θα ναι να σβηστούν κάποια από τα ποσά που χρωστάμε, μα θα ναι ο αγώνας για σοσιαλιστική Ευρώπη μα οτιδήποτε. Ο μέσος Έλληνας θέλει να γίνει αυτό ΤΩΡΑ!!! Είναι δυνατόν να γίνει τώρα; Έχουμε αντιληφθεί καθόλου ότι η χώρα δεν υπάρχει; Επιτέλους δεν είμαστε ο Τσακ Νόρις. Αυτή η μεγαλομανία θα μας καταστρέψει. Από διπλωματία σκίζουμε οι άτιμοι. Τόσο σκαμπάζουμε.

Τα πράγματα στη χρεωκοπία δεν είναι έτσι όπως τα φανταζόμαστε. Ονειρευόμαστε αργεντινή κ πράσινα άλογα. Είδαμε ένα ντοκιμαντέρ κ τα μάθαμε όλα. Βρήκαμε όλες τις λύσεις. Σε μια ενδεχόμενη χρεοκοπία δεν υπάρχει κανένας ρομαντισμός. Για να κινήσεις στο χωριό σου και δες πόσοι θα το κάνουν μαζί μ' εσένα. Δείτε αν ξαφνικά το αρδευτικό σύστημα θα μπορεί να σηκώσει ξαφνικά από 80 κατοίκους 1080. Πείτε μου που θα βρεθούν οι πρώτες ύλες για επανεκκίνηση της καλλιέργειας και αυτάρκεια. Πείτε μου που θα βρούμε τα χρήματα σαν κράτος να αγοράσουμε φάρμακα. Πείτε μου ποιος θα είναι αυτός, που θα πεθάνει πρώτος από πείνα. Ποιός είναι αυτός που θα σκοτώσει πρώτος για να φάει. Υπάρχουν χιλιάδες που δε θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Γιατί, δε ξέρω αν το ξέρετε, αλλά υπάρχει κόσμος που ήδη πεινάει, που ήδη είναι πολύ άσχημα. Ε λοιπόν εγώ δε δέχομαι να πεθάνει κανείς τους, επειδή κάποιοι θέλουν να το παίξουν κ καλά επαναστάτες κ δε σκέφτονται λίγο πώς μπορούμε πραγματικά να πολεμήσουμε το σύστημα αντί από παιδιάστικο πείσμα να βάλουμε τη θηλιά στο λαιμό μας.

Τι τον νοιάζει τον γιατρό που έκανε τη μήνυση; Αμφιβάλει κανείς ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας ο άνθρωπος απλά θα φύγει απ' τη χώρα; Πείτε μου.

Λοιπόν εσείς είστε σίγουροι; Είστε σίγουροι ότι το μνημόνιο ήταν η λάθος επιλογή; Αν είναι δυνατόν ακόμα είμαστε σε φάση διεκδίκησης, πώς προδικάζουμε ως προδοσία μια επιλογή της οποίας τα αποτελέσματα δεν έχουμε δει ακόμα; Εκτός κ αν θέλουμε τρεις μήνες μετά την ολική οικονομική μας κατάρρευση να δούμε αμέσως βελτίωση κ να είναι όλα όπως πριν. Όλοι τις επιλογές μας τις κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Καθένας κάνει ότι νομίζει καλύτερο για τη χώρα, και οκ ασκούμε κριτική, καλά κάνουμε κ βγαίνουμε στο σύνταγμα, γιατί προετοιμάζουμε το έδαφος για το μέλλον. Αλλά νομίζω πως κάπου το έχουμε παραχέσει λίγο το ζήτημα, τόσο που φτάσαμε στα δικαστήρια.

Είχαμε δυο επιλογές, η μια χειρότερη από την άλλη. Ο πρωθυπουργός επέλεξε τη μια, και κάνει ότι είναι δυνατό για να τη στηρίξει κ να σταθεί το κράτος και το βιωτικό επίπεδο του πολίτη σε ένα άλφα επίπεδο. Λοιπόν από πια ακριβώς θέση τον σκυλοβρίζουμε για τις επιλογές του; Ποιά είναι η βεβαιότητά μας ότι οτιδήποτε άλλο θα ήταν καλύτερο; Ωραίο το αντιδραστικό πνεύμα αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε τι λέμε, γιατί γίνεται ότι γίνεται, ποιες ήταν οι εναλλακτικές και η θέση μας, και σε τι θέση βρίσκεται αυτός που ψηφίσαμε. Κι εγώ κρίνω κ βγαίνω στο σύνταγμα αλλά το ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει ότι το δυνατό καλύτερο μπορεί δε νομίζω ότι μπορεί και δικαιούται να το αμφισβητήσει κανείς μας. Ας διαμαρτυρηθούμε για το γενικότερο παγκόσμιο σύστημα. Δε μπορεί να τα φορτώνουμε όλα σε έναν άνθρωπο γιατί αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα για τις πράξεις μας και γαμάτους επαναστάτες. Γιατί νομίζω ότι εκεί καταλήγουμε τελικά.

Ζητώ απλά να είμαστε λίγο σκεπτόμενοι, να μη δρούμε αυθόρμητα και ότι "επαναστατική" μαλακία μας πλασάρουν να την υποστηρίζουμε.

Μου έχουν πει ότι είμαι πολύ απόλυτη στις απόψεις μου. Δεν είμαι. Απλά το στυλ με το οποίο εκφράζομαι κ γράφω είναι απόλυτο, επειδή θέλω να τονίσω κάθε φορά και να δώσω έμφαση στο σκεπτικό μου. Θέλω πολύ να μου πείτε τη γνώμη σας για όλα αυτά και πώς το βλέπετε εσείς και να κάνουμε μια συζήτηση. Δε θέλω να κατακρίνω κανένα για τις επιλογές του ούτε ο σκοπός μου είναι να "μαλώσω" κανένα. Απλά να τονίσω τη δική μου θέση. Που είναι ευέλικτη κ ανοιχτή σε αντίλογο.

Β


ΥΓ: Η δομή είναι λίγο άτακτη αλλά δεν έχω χρόνο να τη φτιάξω. Έχω να δουλέψω για το σχολείο γιατί - ευτυχώς - η ζωή στην μη πτωχευμένη Ελλάδα ακόμα συνεχίζεται.